0
0
Zoro&Buzz σημαίνει δίκανα πιστόλια, όπως λένε σέ ένα κομμάτι τους. Ή τρίκανα όπως λένε σε συνεντεύξεις τους, καθώς θεωρούν και τον Ντόλο που τους προμηθεύει σχεδόν πάντα με beats, μέλος του group. Ένα group που ξεκίνησε κυριολεκτικά από το μηδέν (όταν γνωρίστηκαν σε μία συναυλία το 2013) και έφτασε τόσο ψηλά, που πλέον επηρεάζει ανθρώπους. Με την καλή έννοια. Ο Γιώργος (Zoro) και ο Ηλίας (Buzz), γέννημα-θρέμμα Περιστεριώτες, καταθέτουν ψυχή σε κάθε κομμάτι τους, καταπιάνονται έντονα με τις ανθρώπινες σχέσεις, μας κάνουν να γελάμε με την ατάκα τους, να τα σπάμε με τον ρυθμό τους, να ταυτιζόμαστε με τις απόψεις τους, να κλαίμε με το συναίσθημα που αποτυπώνουν και να προβληματιζόμαστε με την πολιτική και την κοινωνία, μας δίνουν ανάσες. Τι άλλο θες από έναν ραπ καλλιτέχνη ;
Φτάνοντας πια να μην υπάρχει κενή θέση σε ολόκληρο Θέατρο Πέτρας σε συναυλίες τους –από εκεί που κάνανε μαζώξεις των 10 και 20 ατόμων σε μικρά μπαράκια πριν καμία 6ετία– αποδεικνύουν ότι με σκληρή δουλειά, αγάπη, πίστη και αφοσίωση για αυτό που κάνεις κάποια στιγμή θα φτάσεις εκεί που θες. Εναλλάσσουν τα στυλ, εξελίσσουν τον στίχο και τη μουσική τους, προσαρμόζονται στις εποχές και προσφέρουν ποικιλία. Ποτέ όμως δεν αλλάζουν τον σκοπό τους και τη θεματική τους, κάτι που τους κάνει μοναδικούς στην χώρα, ένα διαμάντι της ραπ μουσικής, αφού δύσκολα θα βρεις όμοιο ιστορικό και επιτυχία με άλλους καλλιτέχνες. Ταπεινοί και διακριτικοί όσο δεν πάει -φαίνεται άλλωστε και από τα προφίλ τους στα social media- γουστάρουν απλά να κάνουν αυτό που αγαπούν χωρίς να εκτίθενται και να περνάνε καλά με τους κοντινούς τους ανθρώπους. Πώς να μην δώσεις respect ;
Ας δούμε, όμως, λίγους αντιπροσωπευτικούς στίχους από τα κομμάτια τους που επιβεβαιώνουν αυτά που έγραψα
Καταπιάνονται με τις ανθρώπινες σχέσεις
Πριν να φύγω για πάντα ακούω εμένα και μένω για λίγο ακίνητος
Πριν σου πω όσα μέσα μου έχω καιρό πάντα μένω για λίγο αμίλητος
Και τα βλέμματα δεν τα τραβάω, θέλω πια να περνάω απαρατήρητος
Φεύγω πριν σταματήσει η καρδιά να χτυπάει δυνατά και νιώσω ανεπιθύμητος
Αν χρωστάμε σε κάποιους θα είναι σε αυτούς που τα ζούσαμε πριν τα σανίδια
Κάτι φίλους και φίλες τρελές που αγαπήσαμε σαν την ζωή μας την ίδια
Η ατάκα τους
Τις Κυριακές που πάω στην μάνα κανα σεντόνι
Ανοίγει συζητήσεις θέλει να της κάνω εγγόνι
Έπρεπε μάνα μου να είχες αποβάλλει
Τσακώνονται δυο εγκέφαλοι μέσα σε ένα κεφάλι
Τα κορίτσια ούτε που το συζητάν για παντρειές
Τα αγόρια βλέπουν τσόντες με γριές
Το να ‘σαι καταθλιπτικός στην εποχή μου είναι υγιές
Όλα τελειώνουν με ένα “έτσι είμαι εγώ και άμα θες”
Ο ρυθμός τους
Οι απόψεις τους
Βλέπω ανήλικα να Ψάχνουν υλικά αγαθά αβοήθητα
και αντίθετα γυναίκες να παντρεύονται για επίθετα
λυπήθηκα τσιμπήθηκα νόμιζα πως κοιμήθηκα
Άνεμος από την Αφρική φέρνει και πάλι σκόνη
σέρνει μαζί πολιτισμούς που η Δύση τους σκοτώνει
Γιατί η σοδειά μας βγήκε σκάρτη μη ρωτάς
αφού δεν σκάψαμε το χώμα ο καρπός να πάρει πάνω του
Όσο μου το δείχνεις άλλο τόσο με απωθεί
Αλλά ό,τι έχεις δείχνεις έτσι είναι η εποχή
Πόσο κενό αισθάνεσαι να κάνω 1000 like
Τα σύγχρονα πρεζάκια μου ζητάνε Mega Bite
Το συναίσθημα που αποτυπώνουν
Παρατηρώ την Αθήνα απ’ τη Δύση κοιτάζω στην Ανατολή
Σκάω από κει δεν κρατάω κακία σ’ αυτούς που αγαπάω πολύ
Μέρες σκεπτόμενες μη βιάζεσαι θα ‘ρθουν τα φράγκα κι οι γκόμενες
Έχεις ό,τι ζηλεύει κανείς ένα σπίτι με δυο αγαπημένους γονείς
Δυο ζωές δυο αδελφές δυο CD και ένα solo
Ένας εαυτός μες στο σπίτι καλός γενικός και άλλος ένας στο δρόμο
Είχαν βρωμίσει τα πλάνα μου, τι να ‘λεγα τότε στην μάνα μου
Ό,τι έβλεπα από τους μεγάλους, σκότωνα εμένα να σώσω τους άλλους
Δεν πιστεύανε πως θα πετύχαινα, στοιχηματίζανε ότι θα τα ‘παιζα
Τώρα “Έλα μάνα να πας κομμωτήριο σηκώνω λεφτά από την τράπεζα”
Προβληματίζουν πολιτικά
Η χώρα κυβερνάται τηλεοπτικά
σπρώχνει ηρεμιστικά και αγχωτικά ναρκωτικά
Είμαστε όλοι Αλέξηδες και Παύλοι
Μας ελευθέρωσε η μουσική που ‘φέραν σκλάβοι
Μη σώσουν και έρθουν όλα αυτά που λαχταρώ
Όσο πιο λίγα έχω τόσο πιο πολύ στο χαλαρό
Ανατολίτης είμαι αλήτης
Ούτε σίστας ούτε κνίτης
Προβληματίζουν κοινωνικά
Κεφάλι ψηλά προσδοκίες μεγάλες
Έχω δει μια γενιά να πεθαίνει
Ποιος ξέρει ποιος θα προστατέψει τις άλλες
Μεγαλώνω πλέον ξέρω ότι ένα στα
Χίλια πρωινά μας θα ‘ναι ξέγνοιαστα
Από μικροί βάζαν κρυφά φορέματα
από μικρές κάναν κοντά κουρέματα
Είναι αυτό που δεν αντέχετε να βλέπετε
ντροπή σε κάθε γονιό που ντρέπεται
Δίνουν ανάσες
Δεν βλέπω να παίρνεις τα πόδια σου
Σήκω να πλύνεις τα δόντια σου
Μην μου λες “είναι αργά πια”
Η ζωή δεν αλλάζει αν δεν την κοιτάξεις στα μάτια
Δε πάιζουνε ρόλο οι αξίες
έχουμε φιλοδοξίες υπέρμετρες
δε παίζουν ρόλο οι θυσίες
εδώ ανταλλάζουμε αγάπη με υπέρυθρες
θα ΄ρθουνε μέρες υπέροχες θα ΄μαστε ώριμοι γέροντες
όταν φωλιάσουν οι έρωτες
όταν πετάς ανασφάλειες υπέρογκες
Από τις μικρές μαζώξεις στα sold out
Τα πιο ωραία ραπ τα ακούσαμε χαράματα
Το crew που στην αφίσα είχε τα πιο μικρά γράμματα
Δεν αλλάζουν τον σκοπό τους
Ποιος γαμάει τα media, τις εκπομπές, εδώ δώσαμε κάθε κομμάτι μας
Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο αέρας και βγάζουνε φράγκα στην πλάτη μας
Ταπεινοί και διακριτικοί
Άνοιξα καλά τον πόρο, φύτεψα τον πρώτο σπόρο
Δεν ζήλεψα πρωτοπόρο, έψαξα συνοδοιπόρο
Δεν εκτίθενται
Πάμε να χαζέψουμε δίσκους στο κέντρο, πάμε να ψωνίσουμε στυλ
Πες μου τι κρύβεται μες στο μυαλό σου πίσω απ’ το σεμνό σου προφίλ
Περνούν καλά μόνο με τους δικούς τους ανθρώπους
Θέλω δίπλα 5-6 δικούς μου
Βαριέμαι την πολυκοσμία
Θα γίνω ογκόλιθος 10
Αν είσαι απόλυτος μία
